Rare gasten, die Canadezen. De laatste jaren deed Godspeed You Black Emperor al van zich spreken met zwaar-experimentele geluidsminiatuurtjes, na twintig minuten niet zelden ontaardend in een gitaareruptie. Bijzonder, maar toegankelijk is anders.
Minimaal net zo ongemakkelijk klinkt het debuut van de landgenoten van Picastro. Op Red Your Blues neemt het gezelschap de luisteraar mee op een reis naar de donkere plekken van het muzikale spectrum. Belangrijkste ingredi?nten daarvoor: de repeterende, depressief-trage ritmes en het vreemde instrumentarium. De belangrijkste rollen binnen Picastro zijn namelijk weggelegd voor de viool, cello en piano. Dat trio cre?ert een donkere, Twin Peaks-achtige sfeer. En als zangeres (en grondlegger van de band) Liz Hysen haar mond roert doet ze dat mompelend en fluisterend, meer als een extra klankinstrument dan als een vertolker van teksten.
Wie wel eens door een sloppenwijk loopt, zal zich ongetwijfeld wel eens ongemakkelijk voelen. Geconfronteerd worden met de minder welvarende kanten van de maatschappij is nooit leuk. Hetzelfde gevoel levert luisteren naar Red Your Thread levert op: geconfronteerd worden met de geluiden van de donkere kanten van het leven is nooit leuk. Een band als Tindersticks kleurt haar sombere muziek nog op een warme, melancholieke manier in. Picastro doet dat niet. Godspeed You Black Emperor doorbreekt de opgebouwde spanning nog met gitaarerupties. Picastro doet dat niet. De band uit Toronto maakt de perfecte soundtrack voor de slechtste dag van je leven. Toegankelijk is anders. Maar bijzonder is het wel.