Type and press Enter.

De beste albums van 2004

Als je het eindejaarslijstje van Oor moet geloven stak de plaat van Franz Ferdinand ver boven de rest uit. Op gepaste afstand volgden onder andere Nick Cave, Tom Waits en Interpol. Nou is die laatste band niet slecht, maar de nieuwe Cave en Waits waren niet megabijzonder: eerder een herhaling van zetten. Onderstaand een eigenwijze en zeer selectieve (de lat lag hoog dit jaar) greep uit het platenaanbod van 2004, wederom in alfabetische volgorde.
– Gus Black-Uncivilized love: alle albums heb ik, toevallig of niet, zelf gerecenseerd. Dan stuit je nog wel eens op namen die je anders niet zou hebben ontdekt. Singer-songwriter Gus Black bijvoorbeeld, die een beetje aan Sophia doet denken. Goede liedjes, en een heel vreemd (want slecht bezocht) concert in Berlijn, maar wel intens en boeiend.
– Franz Ferdinand-Franz Ferdinand: bij wijze van uitzondering ben ik het eens met de andere critici. Aan Franz Ferdinand viel het afgelopen jaar niet te ontkomen. Het kwarter uit Glasgow leverde een frisse plaat af met een handvol ijzersterke liedjes die in je kop blijven hangen. Lekker rockend, studentikoos en gewoon goed. De White Stripes van dit jaar!
– Sophia-People are like seasons: nog een album dat toevallig in mijn recensiebak verscheen. Ooit zag ik Robin Proper-Sheppard met zijn vorige band The God Machine een gitaarmuur optrekken. Met Sophia zoekt hij het meer in triestige melodie?n met slechts een enkele oprisping van de gitaar. Mooie, serene plaat, al was de show in Paradiso een teleurstelling.
– U2-How to dismantle an atomic bomb: na bijna dertig jaar is er nog steeds geen band die zich kan meten met de vier Ieren. De band klinkt weer net zo bombastisch als soms in de jaren tachtig, maar door ook te putten uit de periode rond Achtung Baby vervalt U2 net niet in pathos. Sterke plaat dus weer, het maakt nieuwsgierig naar de nieuwe tournee.
– Wealthy Beggar: al lang een belofte in het Tilburgse. Loste met de debuutplaat de verwachtingen echter ook volledig in. Dat werd door de vaderlandse media overigens volkomen ten onrechte nauwelijks opgepikt, net zomin als het grote publiek. Terwijl de verzorgde, radiovriendelijke liedjes van Wealthy Beggar daar wel geschikt voor zijn.
Zoals ook bij de films zijn van de meeste bovengenoemde albums wat uitgebreidere recensies te vinden op de site, onder het kopje Albums. Adios!