Twee minuten lang beweegt de camera niet. Hij focust zich op een huis, ergens in Parijs. Er gebeurt niets speciaals, maar je voelt dat hier iets niet klopt.
Het blijkt een videoband te zijn, die een presentator van tv-shows op de deurmat krijgt. Opnamen van zijn huis, van de woning van zijn ouders, van een woonkazerne in een van de voorsteden. Vrijwel steeds begeleid met kinderlijke, maar bloederige tekeningen.
Zo grijpt Caché, een nieuwe film van regisseur Michael Haneke, je meteen naar de strot. Wat heeft de presentator te verbergen? Zonder veel dramatische effecten weet Haneke die vraag, en de enorme huwelijksspanning die dat met zich meebrengt, twee uur lang voelbaar te maken. Al moet je wel van een open einde houden om de film goed te vinden, want als kijker blijf je met vragen zitten.
Ook Munich was erg boeiend, een aanrader dus. Het is een film van Steven Spielberg over de aanslagen in 1972 bij de Olympische Spelen in Munchen, maar nog meer over de Israelische wraak op de Palestijnse daders. Wees wel gewaarschuwd: het epos duurt bijna drie uur.
Ja, ik doe voorlopig korte filmbesprekingen hier. Het NACblog kost al een hoop tijd, en om ook nog uitgebreide recensies van albums of films te maken wordt echt te veel. Jazeker, ook ik heb nog wel eens andere dingen te doen 😉
Ondertussen is de maandelijkse update wel weer achter de rug, dus er is een nieuwe surprise. Hopelijk tot snel!