Type and press Enter.

Een sprookje dat geen sprookje is

Een faun, elfjes en monsters mogen dan een belangrijke rol spelen in Pan’s Labyrinth, de film is niet bepaald een sprookje. Regisseur Guillermo del Toro creëert slechts een fantasiewereld, om de rest van het verhaal draaglijk te houden. Geen rolprent voor tere hartjes dus.
Niet vreemd, want Pan’s Labyrinth speelt zich af aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, als de troepen van generaal Franco de laatste republikeinen uit noord-Spanje willen verjagen. De achtjarige Ofelia en haar moeder trekken naar het front, waar de stiefvader (Capitan Vidal) de plaatselijke legertroepen dirigeert.
Ofelia kan totaal niet opschieten met de sadistische, extreem gewelddadige Vidal en sluit zich op in haar sprookjeswereld. Ze wordt bezocht door elfjes die haar leiden naar een faun, die het meisje vertelt dat ze een prinsesje is. Dat moet ze alleen nog bewijzen door enkele moeilijke proeven te doen.
Klinkt sprookjesachtig, en dat is het ook in de scènes waarin Ofelia bezig is haar taken te volbrengen. Maar de andere helft van het verhaal laat de donkere kanten van oorlog zien, van het grenzeloze geweld, de waanzin die geen enkel doel lijkt te dienen. De droomwereld van Ofelia is best mooi, maar de realiteit blijkt weerbarstiger en de toeschouwer zal de bioscoop niet betoverd verlaten.