Type and press Enter.

Lynch heeft het koninkrijk voor zich alleen

Films van David Lynch moesten het al zelden hebben van logische structuren of spannende plots. Een film van de regisseur, die naam maakte met de serie Twin Peaks, onderga je vooral voor de sfeer. Lost Highway was een meesterwerk, licht onbegrijpelijk maar wel overweldigend door de apocalyptische passages en de muziek van Rammstein.
Alleen The Straight Story was een eenvoudige, ingetogen, rechtlijnige film. Maar op Inland Empire trekt Lynch weer de lijn verder die hij inzette in Mulholland Drive, de rolprent die de start had moeten vormen van een serie. Maar in Hollywood worden zijn ideeën niet meer begrepen en dus ook niet gefinancierd.
In Inland Empire prepareert een actrice (gespeeld door Laura Dern) zich voor haar grootste rol tot nu toe. Maar als een Poolse vrouw, die beweert een buurvrouw te zijn, thuis langs komt en bizarre vragen stelt, wordt al duidelijk dat hier iets niet klopt. De actrice hoort ook dat de film een remake is van een Poolse rolprent, die om lugubere redenen nooit afgemaakt is.
Op het moment dat de opnames beginnen, lopen fictie en realiteit bij de actrice door elkaar heen. Ze raakt verstrikt in een droom, haar eigen fantasie. Of toch niet? De meest idiote karakters komen voorbij (persoonlijke favoriet: drie mensen met konijnenpakken aan) zonder dat ze enige duiding geven aan het plot.
Dat is geen probleem als de film kan leven van de sfeer. Maar Lynch slaagt daar deze keer slechts anderhalf uur in. Zijn nieuwste creatie duurt echter drie uur. Het is geweldig dat er nog regisseurs bestaan die de lef hebben om zulke bizarre verhalen te maken. In de visie van Lynch zijn zijn films ook pas af als ze de hersenen van de kijker bereiken, omdat die zijn eigen interpretatie dan kan geven. Maar Inland Empire vraagt wat dat betreft toch echt te veel van de bezoekers.