Type and press Enter.

Toen was onbeschermde seks nog heel gewoon

Je kunt het je amper meer voorstellen: dat seks iets was waar je je zonder enig voorbehoedsmiddel in kon storten. Ja, met gonorroe en chlamydia moest je wel rekening houden, maar die schrikten weinigen zo af dat ze een kapotje gingen gebruiken. Alleen de wens om voorlopig geen kinderen te krijgen wilde begin jaren tachtig nog wel eens leiden tot het gebruik van een condoom.
Precies in die tijdsperiode speelt Les Temoins van regisseur André Techiné. Die maakte eerder het mooie coming-of-age-drama Douches froides. In zijn nieuwste werk speelt Johan Libereau weer de hoofdrol, met dezelfde sensualiteit en naïviteit als in de voorganger. Al raakt hij de onschuld deze keer snel genoeg kwijt.
Libereau kruipt in de rol van Manu, een homo die met zijn zusje naar het grote Parijs trekt en daar de biseksuele politieman Mehdi ontmoet. Die heeft een open relatie, waarin zijn vrouw Sarah en hij regelmatig vreemd gaan. Geen probleem, vinden ze. ‘Zolang hij aan het eind van de dag maar weer terug bij mij komt’, vertelt Sarah.
Maar zo simpel werkt het niet in de liefde, ontdekt het echtpaar. De bloedmooie Manu brengt het hoofd van Mehdi namelijk echt stevig op hol. Omdat eerstgenoemde aids krijgt, ontspoort ook deze relatie echter in haat-liefde. En in wanhoop, want Mehdi (en later Sarah) zijn als de dood dat ze via Manu ook tegen het dan nog onbekende virus zijn aangelopen.
Techiné maakte dus geen makkelijke film, een feel-good-movie waarin alles uiteindelijk goed afloopt. Het is ook geen moralistische film, die vertelt dat je zo enorm moet uitkijken voor aids. Nee, Les Temoins (de getuigen) is vooral een verhaal over de vele gedaanten van liefde. Over de moraal van vriendschap. Er is geen ruimte voor nostalgie. Behalve dan, misschien, een klein beetje naar de tijd dat seks nog onbekommerd kon zijn.