Type and press Enter.

Pranzo di Ferragosto breit mooi eind aan zomer

De Italiaanse film stond de laatste jaren vooral in het teken van list, bedrog en geweld. Zo trokken de Andreotti-biografie Il Divo en de maffiafilm Gomorra in 2009 al veel aandacht van filmcritici. Aan het eind van de zomer zorgt Pranzo di Ferragosto voor wat tegenwicht.

Regisseur Gianni di Gregorio, co-schrijver van Gomorra, modelleerde de film naar zijn eigen leven. De vrijgezelle vijftiger Gianni draagt zorg voor zijn hoogbejaarde moeder. Met veel wijn slaat hij zich door het dagelijkse ritueel van schoonmaken, boodschappen doen en koken.

Feestdag
In het bloedhete Rome krijgt hij rond een grote feestdag in augustus nóg drie bejaarden enkele nachten op bezoek. Onder andere als tegenprestatie voor zijn huisbaas, die al maanden (en misschien wel jaren) amper geld krijgt van Gianni.
De regisseur speelt zelf de hoofdrol en dat is een gouden vondst: met een mix van melancholie en gelatenheid moddert Gianni door de drukke dagen heen. Zijn tegenspeelsters, allemaal amateurs, stelen de show door hun kneuterigheid. Ze sluiten zich eerst op in hun eigen kamers, om gaandeweg naar elkaar toe te groeien.

Houden van
Zo kabbelt Pranzo di Ferragosto voort. Tot je na tachtig minuten, aan het eind van de rolprent, merkt dat je een beetje van al die mensen bent gaan houden in dit kleinschalige portret van een deel van de Italiaanse samenleving. Daarmee vormt de film een mooi einde aan een warme zomer.