Type and press Enter.

Nothing Personal is ongrijpbaar mooi

Ze doet haar trouwring af in de openingsscène van Nothing Personal. En later zien we op het paspoort haar naam: Anne. Maar verder komen we tachtig minuten lang verbluffend weinig te weten van de hoofdrolspeelster, en desondanks is het al die tijd boeiend.

Hoe heet je eigenlijk, vraagt Martin op een gegeven moment. Ze wil het niet vertellen, want persoonlijke vragen zijn verboden. Dat is de afspraak tussen het tweetal nadat ze elkaar ontmoetten bij zijn afgelegen huisje in Ierland en hij haar aanneemt als huishoudster. De Ier noemt haar voortaan dus maar ‘You’.

Sociaal gestoord
‘You’ is duidelijk op de vlucht om haar verleden te verwerken, maar wat er precies is gebeurd blijft onduidelijk. Ze reageert aanvankelijk sociaal gestoord op ieder contact, bekt mensen graag af en acteert wereldvreemdheid.
Al liftend stuit ze met haar tentje op kluizenaar Martin. E die is net zo raadselachtig: weduwnaar, dat is wel duidelijk. Maar veel meer komen we ook over hem niet te weten. Want de afspraak is dus: geen persoonlijke vragen. Nothing Personal. Het maf niet te intiem worden.

Poëtisch
Dat lukt natuurlijk niet. Maar regisseur Urszula Antoniak verpakt dat voorspelbare element in een intrigerende verteltrant. De beelden van het ruige Ierland zijn poëtisch maar nooit romantisch, en de onheilspellende soundtrack zorgt ervoor dat het nergens te gezellig wordt.
Nothing Personal leunt echter vooral op de twee hoofdrolspelers. Stephen Rae is de vriendelijke kluizenaar zonder historie. Lotte Verbeek is de mysterieuze roodharige, aanvankelijk arrogant, later verrassend open en puur. De film is zo naturel als het land waarin het geschoten is, en het Gouden Kalf voor beste Nederlandse film wekt daarom geen bevreemding.