TV On The Radio is niet makkelijk

Wie zin heeft om alleen maar lekker mee te zingen en te springen, hoeft zijn tijd niet te besteden aan TV On The Radio. Maar wie zijn best doet om de weerbarstige muziek te doorgronden, zou zich wel eens langzaam maar zeker kunnen laten meeslepen door de band uit Brooklyn.

Uit dat deel van New York komt tegenwoordig de spannendste Amerikaanse muziek. TVOTR is op dit moment misschien wel één van de meest toonzettende bands: op de eerste twee platen blonk de groep uit in het creëren van een muzikale hutspot.
Het nadeel van dat soort platen is, dat het allemaal ontzettend knap is maar je er zelden naar luistert. Muzikantenmuziek noem ik het altijd. Het net verschenen derde album lijdt daar een stuk minder aan. Dear Science klinkt een stuk toegankelijker dan zijn voorgangers. Makkelijk te verteren is het echter nog steeds niet.

Heel veel echte liedjes schrijft de vijfmansformatie niet. Een mooi voorbeeld is Dancing Choose, dat begint met een brommend geluid, drumcomputertje en bijtende raps. Dat thema wordt steeds verder uitgebouwd, tot de muziek onweerstaanbaar dansbaar wordt.
Zulke nummers (ook DLZ hoort daarbij) markeren de ene kant van het TVOTR-spectrum. De andere zijde is meer esotherisch. Een elektronisch motiefje, aangevuld met wat strijkers en de dan ineens lijzige zang van bandleider Tunde Adebimpe zorgen voor een warm geheel.

Het enige probleem blijft dat die machtig mooi bedachte muziek behalve een klik met je dansschoenen geen klik met je hart maakt. Het blijft knap maar wat emotieloos. Live is dat waarschijnlijk geen probleem, in albumvorm wel. Want door het gebrek aan echte liedjesstructuur ontbreekt net dat ene element, of dat ene hitje zoals je wilt, om Dear Science tot een historische plaat te maken.