Type and press Enter.

Bawlers, Brawlers, Bastards

Tom Waits kent nog steeds slechts twee categorieën van beordeling: je vindt het geweldig of waardeloos. Diegenen die tot de laatste groep behoren, heben het overigens helemaal mis. Zij neuriën Waltzing Mathilda (Tom Traubert’s Blues) van Rod Stewart namelijk moeiteloos mee van de radio, maar weten vaak niet dat het origineel van Waits is.
Voor de buitenwacht is Waits de man met de geraspte stem die potten-en-pannen-muziek maakt. Dat is slechts een gedeelte van de waarheid: die stem draagt ook prachtige painoballads zoals alleen hij die solo kan zingen. En de Amerikaan, die op het oog zo introvert lijkt maar bij zijn spaarzame optredens juist charmant en praatgraag is, kan ook een stevig potje rocken.
Op Orphans komen die drie hoofdstromingen uit zijn oeuvre op drie verschillende plaatjes terecht. Jazeker, mijnheer leert zo maar een driedubbele cd af met Bawlers, Brawlers en Bastards. Het is een verzameling van oude en nieuwe liedjes, soundtracks en andere rariteiten, maar allemaal van hoog niveau. Het is eigenlijk niet te vatten dat iemand op zijn leeftijd nog zo’n enorm ambitieus project lanceert. Want Orphans is een geweldig overzicht van alles wat hij in de laatste drie decennia gedaan heeft, en kan zich meten met het beste daarvan.