Type and press Enter.

Onderhoudend en Duits…

Wat is dat toch voor een spastisch gedoe van Nederlanders richting Duitsers? Komen onze oosterburen met een prachtige filmtitel op de proppen (Die fetten Jahre sind vorbei), moet de Nederlandse importeur het werkje weer verbasteren tot The Edukators. Belachelijk.
Gelukkig weten we inmiddels in dit landje wel de films van onze buren steeds beter te waarderen. Terecht. Lola Rennt, Das Experiment, Goodbye Lenin of Der Untergang behoren tot de meest intrigerende danwel opwindendste films van de laatste jaren. The Edukators voegt zich naadloos in dat rijtje.
In de film wordt een beeld geschetst van een tamelijk typisch Duits fenomeen. De opstandige geest van met name de inwoners van oost-Berlijn laat zich met weinig vergelijken in Europa. Links en rechts leven hier door elkaar. De rebelse geest is in deze wijken nog niet doodgeslagen. Wie ooit op 1 mei in de Duitse hoofdstad is geweest kan daarover meepraten: de rellen op die dag zijn haast traditie.

In The Edukators breken de vrienden Peter en Jan (gespeeld door Daniel Bruhl, die de hoofdrol vertolkte in Goodbye Lenin) in in de huizen van rijke mensen. Niet om te jatten, maar om hun woning op zijn kop te zetten en ze het gevoel van onaantastbaarheid te ontnemen. Bij vertrek laten ze alleen een briefje achter, met teksten als >>Die fetten Jahre sind vorbei<< of >>U heeft te veel geld<<. Weg met het grootkapitaal. Maar een vrouw gooit zand in de soepele inbreekmachine. Op het moment dat Peter een paar dagen wg is wordt zijn vriendin Jule verliefd op Jan. Samen plegen ze een onbezonnen inbraak. Die leidt een dag later, als Peter terug is, tot het kidnappen van de baas des huizes. Een stinkend rijke zakenman, die (oh toeval) vroeger een linkse rakker met idealen was. Dat klinkt allemaal heet schematisch en voorspelbaar. De uitwerking is dat niet. The Edukators zit vol met subtiele humor (on-Duits, zouden sommigen zeggen). De dialogen over vervlogen idealen reiken niet per se moralistische boodschappen aan, maar zijn wel scherp en interessant. Bovendien weet regisseur Hans Weingartner, door in feite twee generaties idealisten samen te brengen, een mooi beeld te schetsen van de tijdgeest. Bovendien is het geheel zo sfeervol verpakt, dat iedere filmbezoeker op zijn minst een fijne avond beleeft.