Ze hebben de zelfverzekerde flair van veel Britse bands, ze spelen deels new wave uit de jaren tachtig in een nieuw jasje en op het podium dragen ze overduidelijk hun Amerikaanse westernroots met zich mee. Welkom bij The Killers, de band uit Las Vegas die momenteel door Europa toert om hun tweede plaat Sam’s Town te promoten.
Het concert in Paradiso vanavond was binnen enkele minuten uitverkocht. Het dwong nieuwsgierige Nederlanders tot een reisje naar Brussel, naar de prachtige vuurrode zaal van de Ancienne Belgique die ook moeiteloos volstroomde met opgewonden muziekliefhebbers uit vele landen. Want één ding is wel duidelijk: dit is voorlopig de laatste keer dat de heren in zo’n kleine zalen optreden.
Vorig jaar op Live Aid II deed Bob Geldof alle moeite om de Amerikanen op het affiche te krijgen. Hun debuutplaat Hot Fuss stond bovenaan de alternatieve hitlijsten en in Engeland was dit weer eens the next big thing. Nou is dat een driemaandelijks Brits fenomeen, maar Hot Fuss maakte wel duidelijk dat de groep over een enorme verbeeldingskracht én over compacte melodieën beschikt. Plus een voorman, Brandon Flowers, die vele tienerharten harder aan het kloppen brengt.
Nou had het debuutalbum wel een zwakke tweede helft. Ook de nieuwe plaat kent zijn zwakke plekken, al is die over de ganse lijn evenwichtiger, maar ook met minder uitschieters. Live zijn The Killers echter een heel ander verhaal: moeiteloos hielden ze de aandacht 75 minuten lang vast.
Het concert opende met het openingstrio van de nieuwe plaat, inclusief de single When you were young. Daarna volgde meteen Somebody Told Me, de megahit van de vorige plaat. Waarmee moet het andere uur gevuld worden, was de vraag. Maar het songmateriaal bleek meeslepend en bombastisch genoeg om het optreden niet in te laten kakken. Op twee zwakkere momenten na wist vooral Flowers met zijn theatrale gebaartjes en grootse stem de aandacht vast te houden. Een beetje Amerikaans was het allemaal wel, dus weinig improvisatie en weinig contact met het publiek. Maar The Killers hebben wel een verhaal, een (mede door Anton Corbijn vormgegeven) imago en soms ijzersterke melodieën. Als die drie pijlers ooit naar hun maximum groeien en elkaar daar ontmoeten, staan The Killers ineens als wereldact op de kaart. Al zullen we daar nog minimaal een plaat op moeten wachten.The Killers live: