‘Where do you come from, sir’, is de vaste vraag van iedereen die ons hier tegenkomt. ‘Holland.’ ‘Ah, very nice country. Welcome in Jordania.’
Het lijkt wel alsof het Jordaanse ministerie van indoctrinatie alle landgenoten heeft ingetimmerd dat toeristen verwelkomd dienen te worden. Voorbijgangers, souvenirverkopers, hoteleigenaren, zelfs militairen met mitrailleurbij de controleposten bezigen de welgemeende standaardgroet.
Controleposten, inderdaad, want Jordanië ligt nog steeds in het hart van het licht ontvlambare Midden-Oosten. Het bordje ‘Iraqi Border’ wijst de weg van hoofdstad Amman naar de Iraakse grens, 200 kilometer verderop. Vanuit Umm Qais in het noorden kijk je zo uit over de omstreden Golan Hoogvlakte (Israël) en Syrië. En aan de andere kant van onze huidige verblijfplaats (Aqaba aan de Rode Zee) zijn Egypte en Eilat (Israëlische badplaats) te zien. Saoedi-Arabië is trouwens ook maar een kwartiertje rijden.
Geen wonder dat veel toeristen sceptisch zijn om naar deze plek op aarde te reizen. Ten onrechte: Jordanië is onder leiding van de alomtegenwoordige koning Abdullah (en zijn vader/voorganger Hussein) stabiel, alleen in 2004 was er een aanslag op een toeristenhotel. Bovendien zijn de mensen nog voelbaar vriendelijk. Al doen ze het rustig aan: na aankomst vorige week op de luchthaven van Amman zaten langs de snelweg nog tientallen mensen om drie uur ‘s nachts te barbecuen.
Nou is dat weer niet heel vreemd in de bakoven die Jordanië heet. Gisteravond was het 34 graden in Aqaba, na de zonsondergang. Eigenlijk ondraaglijk heet, zeker als je wat wilt ondernemen. En dat wil je wel, want naast de mensen zijn enkele wereldwonderen de belangrijkste attracties van het land.
Ruïnes kunnen me niet vaak boeien, maar de restanten van de Romeinse stad Jerash waren een heerlijk voorgerecht voor Petra. Die verborgen stad, te bereiken via een 1200 meter lange kloof, is alleen al de reis waard. Tel daarbij de prachtige kastelen (inclusief verborgen gangen, je voelt je net Kuifje), de woestijn van Wadi Rum en de vele heilige plaatsen (onder andere de berg waar Mozes stierf) en je hebt een belevenis die alle verwachtingen overtrof.
Dan heben we het niet eens over drijven in de Dode Zee, de laagste plaats ter wereld (minus 400 meter). Over de charme dat de ober weigert een derde kop Arabische koffie te schenken, want niet goed voor de gezondheid. Zien we een kroegbaas in Nederland niet doen. Dan hebben we het niet over de immer thee drinkende (en serverende) Bedoeïnen. Over de skaters die Amman tot een moderne islamitische stad maken.
Naar die hoofdstad keren we morgen terug. Nog een paar uurtjes sightseeing en dan midden in de nacht via Istanbul en Dusseldorf terug naar huis. Tot snel!
