Toen de Koude Oorlog verdween, zagen de scenarioschrijvers van James Bond zich voor een groot probleem geplaatst. Waar moesten de verhalen van 007 nu over gaan? Hetzelfde gold voor John Le Carré, de schrijver van eminente spionageboeken.
De Engelsman is een oude persoonlijke favoriet: zijn klassieker The spy who came in from the cold was één van de eerse boeken die ik las voor mijn literatuurlijst op de middelbare school. Twintig jaar later verscheen de film The Constant Gardener, gebaseerd op één van zijn recente boeken. Daarin bleek al hoe de oud-spion zich verder had ontwikkeld van de Koude Oorlog naar de illegale praktijken van multinationals.
Het was voor mij aanleiding om Mission Song te gaan lezen, zijn eind 2006 verschenen boek. Daarin draait het, in tegenstelling tot klassieke thrillers, niet om de spanning van wie wat nou precies gedaan heeft. Le Carré spint vooral een web van persoonlijke, commerciële en politieke belangen, waarbij vrijwel niemand echt zuivere motieven heeft.
Ook hoofdrolspeler Bruno Salvador niet, die als tolk een geheime top tussen Congolese milities en een zakensyndicaat moet begeleiden. Dat loopt, uiteraard, heel anders dan de naïeve tolk had voorzien. Maar het levert wel een interessant inkijkje in de internationale diplomatie en zakenleven op.