Type and press Enter.

Clint Eastwood blijft hangen in type mopperende man

Als zijn verwende kleinkinderen op de begrafenis van zijn vrouw aan komen zetten met piercings, gromt Walt Kowalski. En als blikken konden doden, waren de Vietnamese buren van hem bij de eerste kennismaking al dood gevallen.

De emoties van de hoofdrolspeler liggen er soms dik bovenop in Gran Torino. Kowalski is de verpersoonlijking van de hardwerkende en qua opvattingen ietwat bekrompen Amerikaanse middenklasse. Na decennia trouwe dienst in de fabrieken van Ford geniet hij op het terras voor zijn huis van zijn pensioen, met zijn onafscheidelijke hond en sixpacks bier. In de kroeg maakt hij foute grappen over vrouwen en buitenlanders. En zijn grote liefde is de Gran Torino, de klassieke auto ‘waarvan ik zelf de stuurkolom heb geplaatst’, vertelt hoofdrolspeler Clint Eastwood trots.

Mopperen
De rol is de veteraan helemaal op het lijf geschreven. Een wat mopperende oude man, die niets moet hebben van de buitenlanders die zijn buurt zo ongeveer hebben overgenomen. De eerste kennismaking met de verlegen buurjongen Thao is dus allerminst zachtzinnig. Eastwood voegt weer een aantal hilarische oneliners toe aan zijn repertoire. “Spleetogen als jullie stapelden we in Korea vijf rijen hoog, als zandzakken”, roept de oorlogsveteraan, en even zie je Harry Callahan uit de Dirty Harry-reeks bijna terugkeren.
Uiteraard ontdooit Kowalski gaandeweg de film. Die Vietnamezen blijken nog niet zo kwaad, sterker nog: het zijn vluchtelingen, net als zijn ouders zijn het vluchtelingen. Met Thao en zijn familie ontstaat een band, zeker als landgenoten hem proberen te recruteren voor hun bende.

Spelplezier
Gran Torino zal geen prijs krijgen voor het originele script. De uitwerking van regisseur Eastwood, die de films maakt zoals hij ze op papier krijgt, bevat evenmin verrassingen. Desondanks is Gran Torino een onderhoudend commentaar op hedendaags Amerika, met zichtbaar spelplezier gemaakt door een Eastwood die onovertroffen blijft als chagrijnige man.