Type and press Enter.

U2 360: Bono wil nu ook de ruimte veroveren

Dat Bono een missie heeft om de hele wereld te verbeteren, weten we al. Op de 360 Tour, dinsdag gestart in Barcelona, reikten zijn ambities tot in de ruimte.

Dat U2 met een soort ruimteschip op tour zou gaan, was al bekend. Dus dat de band op kwam meteen nadat David Bowie’s Space Oddity had geklonken, was niet meer dan logisch. En in die optiek was de chatsessie met de bemanning van het ruimtestation ISS halverwege het concert eigenlijk onvermijdelijk.

Ambities
Dat intermezzo was niet alleen fun, maar kennelijk ook bedoeld om op de belangen van een groene planeet te wijzen. Want de ambities van U2, en vooral Bono, kennen amper grenzen. Zo was er een geslaagd eerbetoon aan de Birmese oppositieleidster Aung San Suu Kyi, en meerdere oproepen om de One-campagne te ondersteunen.
Het was te veel van het goede. Vooral omdat het soms de muziek dreigde te overschaduwen. De 110 duizend toeschouwers in het ongelooflijk luidruchtige Camp Nou waren immers gekomen voor een rockshow. Gelukkig toonden de Ieren ook op dat vlak meer dan genoeg ambitie. Niks automatische piloot en enkel koersen op oude hits, zoals veel bands doen in deze fase van hun carrière. U2 begon juist met vier ronkende nummers van hun laatste plaat No Line on the Horizon. Omdat ze zo vreselijk graag aantonen nog relevant te zijn in dit digitale tijdperk met radiohitjes van zeer beperkte duur.

Smaakvol
Juist die hits ontbeert de nieuwe plaat. Maar de band kan ter compensatie een greep doen uit de grote verzameling eigen werk. Dat deed het met smaak: de songkeus had de eerste anderhalf uur eenzelfde intensiteit en warmte als het openingskwartet. Zelfs The Unforgettable Fire kreeg een prachtige uitvoering, en het ovale videoscherm kon al zijn onvermoede kwaliteiten tonen.
Ook bleek toen het ontwerp van het podium een gouden keus. Het kwartet speelde op een klein podium, tussen de fans. Via twee brugjes kon een grotere catwalk bereikt worden, waardoor bijna iedereen zijn helden van relatief dichtbij kon zien. Het verhoogde de interactie nog verder: bij vlagen leek het concert een recordpoging community singing. Op dat snijvlak van rock, interactie en visueel spektakel is U2 op zijn sterkst.

Rammelend
Dat de band aan het eind toch nog wat ontspoorde, zullen we maar wijten aan de tourstart. Niet alleen waren de uitvoeringen van One en van With or Without you rammelend, ook de band zelf leek zoekend naar een passend einde in de brei van hits. Mijn tip: wees compromisloos, schrap twee oudjes voor nog meer nieuw werk (Stand Up Comedy), om daarmee een tweede blok te vormen met No Line on the Horizon-materiaal. Aan het einde als extraatje Elevation, om iedereen wakker te schudden. Dan valt met afsluiter Moments of Surrender alles op zijn plek. In Amsterdam zullen we op 20 juli merken welke oplossing de band zelf gevonden heeft.
Bijlage bevat de notitie en bijbehorende objecten