Type and press Enter.

De geweldige strot van Florence and the Machine

Ze werd al vergeleken met Björk, Kate Bush en PJ Harvey. Op het podium van de Melkweg in Amsterdam bleek Florence and the Machine vooral een giechelende Engelse meid met een enorme strot.

Het was soms pure vocale acrobatiek wat ze liet horen. Florence demonstreerde vanaf het begin haar fenomenale uithalen, momenten waarop ze veel weg had van een soulzangeres.

Kate Bush
Op haar onlangs verschenen debuutplaat Lungs liet ze al horen ook een verdienstelijk songschrijfster te zijn. Live bleek haar stem wat minder krachtig te zijn op de wat hardere nummers als Kiss with a fist en Dog days are over. Ze voelt zich veel meer op het gemak tijdens de gedragen midtempo nummers, waar door de galm en de dromerige klanken van de harp de vergelijking met Kate Bush zich wel heel erg opdringt.
Toch ontbrak bij Florence nog een puzzelstukje in vergelijking met zulke grootheden in de popmuziek. Het onvoorspelbare, ongrijpbare femme fatale-imago van PJ Harvey bijvoorbeeld. Florence is juist een meisjesidool, die op het podium meer een typische Engelse twintiger leek: te veel alcohol drinkend, en gekleed in een kort rokje op een niet zo heel sexy lichaam.

Te gezellig
Daardoor werd het af en toe iets te gezellig en tam in de Melkweg. Pop mag af en toe best wat dreigender zijn. Daar mag Florence nog wat aan werken, maar de liedjes en de strot heeft ze al.