Half acht, zondagochtend. Bij de bistro naast station Ostbahnhof drinken mannen met baarden alweer hun eerste bier. Twee straten verder staan honderden mensen in de wachtrij bij Berghain. Want het feest in de beroemdste club van Berlijn is feitelijk nog maar net begonnen.
Van buiten zie je niet eens dat je voor een enorme discotheek staat. Bij daglicht is het een grijs, wat vervallen gebouw, zonder naamplaatjes. Hoeft ook niet, want iedereen weet Berghain te vinden, op het vreemde stukje niemandsland van meubelwinkels achter Ostbahnhof.
Het is zo druk dat de portiers het zich kunnen veroorloven misschien wel de helft van de belangstellenden te weigeren. Daar begint het mysterie Berghain: de selectiecriteria zijn onbekend. Wie er uit ziet als technotoerist, zoals het groepje van vier Amsterdammers achter me in de rij, maakt weinig kans. Als je al te jong bent, bevordert dat evenmin de slagingskans. Extravagante kleding en/of een homoseksuele voorkeur doen dat wel.
Uitverkoren
Het maakt dat je je meteen uitverkoren voelt als je, bij de gratie van de securitygoden, de technospeeltuin binnen mag. Een speeltuin, ja, want binnen is alles er op ingericht om het nachtleven te leven zoals het in Berlijn al decennia geleefd wordt in onder andere de Kit Kat Club: zonder enige remming.
De aankleding ademt de sfeer van kille Berlijnse techno: beton en staal regeren. Na de garderobe is een relaxruimte met kleine bar die je meteen voorbij loopt, omdat de metalen trap naar boven lonkt, naar de grote Berghain-dansvloer. Daar knispert de beat al voorzichtig uit de enorme speakers. Rookmachines en minimalistische rode verlichting maken de ambiance alleen maar schimmiger.
Een verdieping hoger is de kleinere Panoramabar. Met prachtig uitzicht over de wachtrij buiten, tot de rolluiken zich sluiten om het daglicht te weren. Want Berghain opent pas om middernacht, rond twee uur begint het pas echt en het feest gaat voor de hardcore feestgangers door tot ‘s ochtends 8 uur. MAANDAGochtend, that is.
Concept klopt
Wat Berghain nou echt bijzonder maakt? ‘Het hele concept klopt gewoon’, vertelde een Berlijnse jongen in de wachtrij. ‘En als je ooit bent geweest, wil je weer. Zelfs als je een keer geweigerd wordt bij de entree.’
Dat concept is meer dan de beste techno-dj’s van de wereld, zoals zaterdag Miss Kittin en headliner James Holden, die overigens pas om 9 uur zondagochtend begon met draaien.
Het is ook de aankleding. Met bovenin ligbanken om even uit te rusten. Met een ijscobar. Met twee enorme schommels vlakbij de dansvloer. Met een darkroom aan de andere kant van die vloer, in de hoek waar gaandeweg de avond steeds meer mannen met indrukwekkende, gespierde en ontblote bovenlijven zich verzamelen. Om zich soms even in de donkere ruimte met elkaar te vermaken, al houden ook heterostellen zich naar verluidt niet afzijdig.
De wc’s zijn evenmin vrij van zonden. Spaarzaam verlicht zijn ze, als de noodverlichting van een onderzeeboot. Ook hier enkel staal. Kleine hokjes zijn het, waar regelmatig twee vrouwen of twee mannen tegelijkertijd naar buiten komen.
Regels
Zelfs de zo ongeveer enige officiële regel (roken is verboden) wordt compleet genegeerd. De securitygoden zelf geven overigens wat dat betreft ook niet bepaald het goede voorbeeld. Pas als je een foto dreigt te maken met je gsm, komen ze meteen in actie. Om je naar buiten te trappen, met een beetje pech.
Sodom en gomorra? Niet helemaal. Het gros van de bezoekers zal zich verre houden van seks en drugs, en zich op de techno concentreren. Maar Berghain ademt wel het hedonisme en exhibitionisme van het Berlijnse nachtleven.
Hoe langer de nacht duurt, hoe meedogenlozer de beats en hoe meer stelletjes je ook steeds onbeschaamder bezig ziet in donkere hoekjes. Beneden bij de bar, die je aanvankelijk meteen voorbij liep, blijkt het relaxhoekje zelfs mede te fungeren als een soort cruising zone.
Je kijkt er nauwelijks meer van op als je een dame haar naakte vriendje twee maal oraal ziet bevredigen, gescheiden door een rookpauze. Daarnaast zit een jongen zich op te geilen aan het tweetal, en een verdieping hoger bewondert een twintiger de ontblote borsten van zijn vriendin. Als je snel voorbij loopt, zie je het niet eens. Maar je voelt het wel, want in Berghain ligt de spanning en het avontuur om de hoek van elke seconde.
Planeet
Pas als je buiten bent, en de mannen bij Ostbahnhof in de ochtendzon hun pilsje ziet wegwerken, besef je weer dat dat de normale wereld is. Dat je even op een andere planeet was: voor de een een technohel, voor de ander hun eigen fantasiehemeltje.
One comment
[…] bezoek aan de voormalige elektriciteitscentrale Berghain is een belevenis. De rauwe roots van voorloper/homoclub Ostgut zijn gebleven: een mix van beton, staal en hedonisme. […]