Type and press Enter.

Beter laat dan nooit: film Stellet Licht is briljant

Stellet LichtHeel langzaam verandert de nacht in een nieuwe dag, in de zes minuten durende openingssequentie van Stellet Licht. Aan het einde wordt de cyclus vervolmaakt. Alsof het een kunstvideo is van Bill Viola, en alsof in de tussenliggende ruim twee uur van de film helemaal niets is gebeurd.

In tegendeel. Hoofdpersoon Johan oogt aanvankelijk nog timide, aan de ontbijttafel met zijn vrouw Esther en zeker zes kinderen. Maar al snel blijkt dat zijn hart in vuur en vlam staat voor Marianna.
Dat brengt hem in zware gewetensnood. Deels vanwege de liefde die hij nog steeds voelt voor zijn eigen vrouw, deels omdat het in zijn gemeenschap absoluut not done is om vreemd te gaan. Want Johan is een Mennoniet, een kleine gemeenschap met een zeer traditioneel (lees: strikt) geloof, dat in Nederland is ontstaan.

Mennonieten
Stellet Licht speelt echter in het noorden van Mexico, waar de Mennonieten wonen. Dat landschap is fascinerend in beeld gebracht, al heb je als kijker geen enkel idee in welk deel van de wereld het drama geënsceneerd is. De taal die gesproken wordt lijkt op een kruising van Zweeds en Duits, en blijkt uiteindelijk Plautdietsch te zijn, dat verwant is aan het Fries.
Dat vreemde taaltje alleen al wekt een ietwat incestueuze indruk. Het is een vreemde gemeenschap, die mennonieten. Maar regisseur Carlos Reygadas vertelt een universeel verhaal over liefde, opoffering en schuldgevoel. De acteur die Johan vertolkt is zelf Mennoniet en snapte niets van het verhaal, zei hij achteraf. Dat zegt genoeg over de wereldvreemdheid van het volk.

Kunstwerkje
Die kruising tussen wereldvreemde mensen en universele problematiek maakt Stellet Licht uniek. De fotografie, een kunstwerkje op zich, maakt de rolprent helemaal speciaal. De film kwam in 2007 uit, en stond al lang op het lijstje ‘nog zien’. Gelukkig kan hij nu doorgestreept worden. Beter laat dan nooit.