Als Nederlanders terug komen van een citytrip naar Barcelona, hoor je altijd hoe ge-wel-dig het toch niet is in de Spaanse kustplaats. Maar waarom dan in godsnaam?
Ja, de stad beschikt vooral vanwege Antoni Gaudi over bizarre architectuur. Vandaag naar de Sagrada Familia geweest, die kerk waar ze al honderd jaar aan knutselen, en dat blijft een geweldige ervaring. Parc Güell: hetzelfde, al was het maar vanwege het uitzicht. De kunstpaleizen (bijvoorbeeld het Museo d’Art Contemporani, met een machtige geluidsexpositie van Jane Cardiff, googlen dus…) zijn vrijwel zonder uitzondering van hoge kwaliteit.
Maar toch. Toch zullen we morgen met een dubbel gevoel uit Barcelona vertrekken. Omdat de stad zo verschrikkelijk toeristisch is geworden, dat de authenticiteit op veel plekken is verdwenen. Vooral op La Rambla is bijna geen Spaans te horen. Nou is die wandelpromenade niet representatief voor Barcelona, zoals de stad absoluut niet bij de rest van Spanje hoort. Daarvoor is ze te eigenzinnig, moeilijk te duiden, kosmopolitisch. Totaal anders dan Madrid. Daar is op zich niks mis mee. Alleen moet het toerisme niet de overhand krijgen. In het centrum heb je continu het gevoel dat je portemonnee gerold kan worden. De prijzen om een disco in te komen zijn bespottelijk. Acht euro voor twee pilsjes in het centrum is ook niet goed te praten. De commercie is hier echt doorgeschoten.
Dat was in Valencia wel anders. In die stad zat alles mee. Accommodatie, eten, het weer, de musea, wat eigenlijk niet? Zelfs hun versie van carnaval. Las Fallas, viel enorm mee. Ook het vuurwerk (dagelijks om 14 uur tijdens het feest) was goed om mee te maken van dichtbij. Met vingers in de oren, dat wel. We zijn er zelfs een nachtje langer gebleven.
Dat we sowieso een dag langer blijven in Spaje, heeft daar overigens niks mee te maken. We wilden morgen (=maandag) vertrekken per ferry naar Rome, maar de boot zat al vol. Dus gaan we nu dinsdag. Dat opent de mogelijkheid om nog even naar Figueres te gaan, naar met museum van Salvador Dali. Nog meer indrukken, inderdaad. En dan even afkicken van de overdosis aan kunst, architectuur, wandelen. Alle herinneringen verteren. En ons op de boot opmaken voor de rest van het avontuur: oost-Europa. Hopelijk dus tot volgende week vanuit Macedonië!