Het is 2015. Kranten bestaan niet meer. Niet als massamedium tenminste. Iedereen leeft namelijk in zijn eigen cocon, zijn eigen wereldje, dat naar believen is samengesteld. Customizable, zoals dat zo mooi heet. Een televisie (of een pc-scherm of elektronisch papier?) vertoont documentaires en YouTube-achtige films van internetgebruikers met dezelfde voorkeuren en eenzelfde levensstijl.
Op de mp3-speler worden automatisch nummers gespeeld die passen bij het humeur van de gebruiker, want het apparaat voelt de gemoedstoestand van zijn baasje. En doet en passant wat suggesties van nieuwe liedjes die misschien wel bij zijn voorkeur passen. De krant, op papier of op een uitvouwbaar flinterdun scherm, is op maat gemaakt: een beetje politiek, een snufje shownieuws, veel sport en heel veel berichten over gadgets. Nog wel steeds geleverd door dat goede oude krantenbedrijf, dat echter zelf geen kranten meer maakt maar slechts berichten levert met filmpjes en links. En op maat gemaakte reclame natuurlijk, alleen als de gebruiker dat wil. Via rss-feeds of iets soortgelijks blijft mijnheer of mevrouw gedurende de dag op de hoogte van de laatste nieuwtjes in het eigen interessegebied. En met een mini-zendertje (een sniffer) speurt hij in zijn directe omgeving of er interessante mensen en/of vrienden zijn in de kroeg, bioscoop of winkelcentrum waar hij is. Zodat hij niet meer hoeft te vragen waar zijn vrienden zijn, of tijd kwijt is aan slap geouwehoer met niet bijster boeiende mensen. Kopen doet deze consument alleen nog maar in virtuele winkels. Daarbij krijgt hij raad van de iLama, de internetversie van de Dalai Lama. Op basis van adviezen van andere consumenten en het koopgedrag van de gebruiker beslist die wat voor een apparaten hij/zij moet aanschaffen. Het sociale netwerk wordt nog slechts voor een deel gevormd door fysieke vrienden: de rest ontstaat via sociale online netwerken. Die mensen krijgen dan weer wel een ongelimiteerde inkijk in zijn leven: waar hij is, wat hij doet, wanneer, hoe de kalender er uit ziet, welke films er bekeken worden, naar welke muziek geluisterd, etc. King of my world.
Science-fiction? Jazeker. Maar op de workshop I AM 2015 ging het er ook om scenario’s voor de toekomst te bedenken. Docenten, filmmakers, internetredacteuren (ik dus), interface designers en ander volk bedacht onder andere de iLama. Klinkt onwaarschijnlijk, ja, maar consultant Krijn Schuurman (externe links staan altijd onderaan het artikel) liet in de inleiding wat ontwikkelingen uit de laatste tien jaar passeren: de ontwikkeling van e-mail, de toename van online shops, films downloaden, betalen met je gsm, een tweedehands markt, stemidentificatie, MySpace, YouTube, Google. Een indrukwekkende lijst, die maar weinigen in 1997 hadden durven dromen. Dus in dat licht is de iLama ineens niet meer zo heel vreemd. Al was het idee voor een speciale bril, zodat je op straat meteen kunt zien welke mensen interessant en minder interessant zijn, wel erg, eh, futuristisch.
Inspirerend was het zeker, net als het hele Picnic ’07 event. De multimediale conferentie in de Westergasfabriek in Amsterdam is een mix van speeches, workshops, netwerkevenementen en ontspannen een pilsje drinken. Ideaal dus voor mensen die zich oriënteren op de toekomst van online nieuws. Dat is waar deze wekelijkse column over zal gaan. Nu nog hopen dat ik het volhoudt om tot 2015 elke week iets te produceren…
Links:
Site Krijn Schuurman
Picnic ’07