Zoals de muziek van Sigur Ros rechtstreeks uit de geisers van IJsland lijkt op te stijgen, zo volkomen natuurlijk en vanzelfsprekend lijkt de muziek van Midlake voort te komen uit kampvuurtjes in een van de vele Amerikaanse, uitgestrekte bossen. Met hun derde plaat The Courage of Others is tijdloos en zwanger van melancholie. Ideale muziek voor donkere winteravonden.
Want voorman Tim Smith zingt in mineur. Lees: de tranen kleven aan de woorden die hij met jammerstem deelt met de luisteraar. Zulk een tristesse gedijt het beste op een bedje van akoestische gitaren en langzaam voorthobbelende drums of een fluitje. Acts of Man, Fortune en Bring Down zijn er prachtige voorbeeldjes van, en meteen de hoogtepunten van de plaat.
Zo gaat dat feitelijk 42 minuten door. Dat is meteen het enige bezwaar tegen The Courage of Others: af en toe lijdt de plaat aan eenvormigheid. De folkliedjes en prachtige harmonieën hangen dan tegen het randje van verveling aan, de keyboards en andere mini-uitspattingen van voorganger The Trials of Van Occupanther hadden voor net dat extra beetje afwisseling kunnen zorgen waardoor ook deze plaat het predikaat klassieker had kunnen krijgen. Maar de concurrentie (Bon Iver, Fleet Foxes) zijn ze met hun tijdloze songs nog steeds met gemak de baas.