I want to fuck you like an animal’, hijgt Trent Reznor op de net verschenen liveplaat (en dvd) And All That Could Have Been. Het brein achter Nine Inch Nails koketteert al een decennium met obscure seks, satan en andere zaken. Daarmee jaagt hij het conservatieve deel van Amerika overigens met succes op de kast.
Maar net als bij geestverwant en vriend Marilyn Manson lijkt het gedweep met de zelfkant van het leven vooral bedacht om te provoceren en publiciteit te scoren: in interviews en op het podium van 013 in Tilburg bleek Reznor net zo subversief als Bruce Springsteen.
Door alle heisa rond de zwartgallige teksten en zijn soms bizarre uitdossing zou je haast vergeten dat Reznor een verdomd goede muzikant is. Net als bij Manson, die in 1999 een akelig indrukwekkende liveplaat afleverde, komt de muziek van NIN pas echt tot zijn recht op het podium. De griezelig strakke drumpartijen, de gruizige gitaren en de wanhoopsschreeuwen van Reznor kunnen niet verhullen dat de band industrial maakt met onweerstaanbare poprefreinen. Ontdaan van de bliepjes die het laatste studioalbum The Fragile bijna deden verzuipen in bombast, is deze opname van de Amerikaanse tour voor elke liefhebber van stevige rock een genot. Bovendien speelt NIN vrijwel alle bekende nummers, van Head Like A Hole tot Starfuckers Inc., waardoor deze liveplaat uitstekend kan dienen als Greatest Hits.