Veertigers opgelet: Frank Black and The Catholics hebben voor u een zeer fijn plaatje opgenomen. Dog In The Sand heet het schijfje. Vol met van die rock uit begin jaren zeventig, met veel pedal-steel gitaartjes en leuke deuntjes uit de Wurlitzer piano.
Af en toe kunt u de wat stijf wordende heupen losschudden op rockers als If It Takes All Night, en de rest van het plaatje kunt u meewiegen op voortkabbelende, rustige songs als Robert Onion. En die Frank Black is af en toe nog grappig ook: ‘Forget your yin, and go fuck your yang’. Da’s lachen, inderdaad.
Zei ik Frank Black? Maar dat was eind jaren tachtig en begin jaren negentig toch de voorman van The Pixies? En maakten die niet van die gruizige, alternatieve garagerock? Jazeker, maar u hoeft niet ongerust te zijn. Black heeft die teringherrie afgezworen. Hij is met zijn Catholics al jaren op zoek naar pure muziek, opgenomen op een tweesporenrecorder. Dog In The Sand is de derde halte op die zoektocht, en in zijn reis terug naar de jaren zestig zullen er ongetwijfeld nog veel volgen, met hetzelfde vakmanschap gemaakt. Terug naar uw jeugdjaren. Kopen dus die plaat. En voor alle veertig-minners: u kunt dit werkje gewoon negeren. tenzij u zich graag verveelt op een erg vervelende vrijdagavond.
