IJsland levert na Björk opnieuw een opmerkelijk talent af met Sigur Ros. In eigen land staat het viertal op gelijke hoogte met het pop-elfje, nu moet de rest van de wereld veroverd worden met de release van Agaetis Byrjun. Een album dat klinkt zoals je zou verwachten uit een land dat tegen de poolcirkel aan ligt: onheilspellend, hypnotiserend, altijd in het allerlaagste tempo en tijdloos.
Sigur Ros creëert een volstrekt eigen muzikale wereld. Rond het atmosferische keyboardgeluid krijgt zanger Jonsi Birgisson alle ruimte om zijn engelenstem te etaleren, in zijn eigen variant van de IJslandse taal. In nummers die gemiddeld tussen de acht en tien minuten duren. Toegankelijk is anders, en af en toe is het ietsje te veel van het goede. Maar wie zijn best doet komt uiteindelijk terecht in een wereld die hooguit in de buurt komt van Pink Floyd of de laatste creatie van Mercury Rev. Agaetis Byrjun is met niets of niemand te vergelijken, zo eigenzinnig, emotioneel en betoverend is de plaat. Op Lowlands maakten ze al enorme indruk, de komende weken zullen ze dat ongetwijfeld ook doen in het voorprogramma van Radiohead.