Wie weet of Jessica Fletcher nog op televisie te bewonderen is? Ja, da’s die tuttige misdaadschrijfster die altijd binnen een uur een moord op wist te lossen. Iedereen die in de jaren tachtig is opgegroeid kent de duffe muts van de gelijknamige tv-serie. Sullig, maar juist daarom stiekem ook wel een beetje nostalgisch leuk.
Hetzelfde kun je zeggen van The Jessica Fletchers. Het betreft hier geen verzameling bebrilde en bejaarde dames met een fout ponykapsel, maar vijf prettig geflipte Noren. De heren zijn, ook getuige de bandnaam, in de eighties opgegroeid, maar muzikaal zijn ze nooit verder gekomen dan eind jaren zestig. Onbeschaamd putten ze rechtstreeks uit het erfgoed van The Kinks, Small Faces en The Beatles. Inclusief de handklapjes, de koortjes en de zingende toetsenpartijen op de Rhodes: het is haast een parodie.
Echt hip is het dus niet wat The Jessica Fletchers doen, maar goed is het vaak wél. Omdat de liedjes van begin tot eind goed in elkaar steken. Omdat de zangharmonieën continu van hoog niveau zijn. Omdat je van hun debuutplaat What happened to the? erg vrolijk wordt. Omdat het vijftal ultieme zomerpop maakt. Natuurlijk kent What happened to the? ook zijn zwakke momenten, vooral in de eerste helft. Natuurlijk is het allemaal verre van vernieuwend. Maar The Jessica Fletchers willen dat ook helemaal niet zijn: ze willen gewoon leuke sixties pop maken. En als dat goed gebeurt is daar helemaal niks op tegen. Onschuldig, zou Jessica Fletcher zeggen, tot het tegendeel bewezen is.