Door lust voortgedreven

Eigenlijk, zo redeneert professor Lurie, kan hij er niets aan doen. De studente die hij onderwijst op de universiteit is zo mooi dat de lyrische verlangens naar de puurheid van liefde hem automatisch in bezit nemen.
Lurie, 52 jaar oud en gescheiden, gaat dus met de jonge vrouw naar bed. Enkele keren. Waarna het avontuurtje zich tegen hem keert. Want ze dient een aanklacht tegen hem in, en om zich te bezinnen vertrekt de professor naar het platteland van Zuid-Afrika. Naar zijn lesbische dochter, die een eigen farm probeert op te bouwen.
De hoofdpersoon in J.M. Coetzee’s roman In Ongenade hoopt daar rust te vinden. Maar de lyrische verlangens nemen zelfs bezit van hem als hij een oude, afstotelijke vrouw ziet. En tussen hem en dochterlief gaat ook niet alles even soepel. Communicatie, leren we nog maar eens van Nobelprijswinnaar Coetzee, is noodzakelijk voor het welslagen van iederee relatie.
Uiteindelijk vindt Lurie alsnog persoonlijk geluk, en zelfs een beetje rust. Zonder zich af te vragen of alle ellende nou daadwerkelijk nodig was geweest. ZIjn antwoord luidt namelijk ‘ja’: want voor de kracht van liefde moet alles wijken.