Misschien zit onzekerheid wel in de kern van iedere artiest. Liesbeth List, al vier decennia in het vak, moest door Albert Verlinde elke avond moed ingesproken worden om Edith Piaf te vertolken. Bij Brandon Flowers zal het niet veel anders zijn, al zal hij Verlinde niet als mentale steun nodig hebben.
De zanger van The Killers verkocht met zijn band enkele miljoenen platen, scoorde een reeks vette hits en speelde over de hele wereld. Maar afgelopen zondag, tijdens de tour rond zijn solodebuut Flamingo, liep hij als een nerveus broekie te ijsberen over het podium van E-Werk in Keulen.
Rockster
Flowers blijft een verlegen jongen, enkele jaren geleden razendsnel tot wereldster gekatapulteerd. Die kwetsbare kant maakt hem charmant in de muziekwereld vol enorme ego’s. Maar het is ook een handicap, want het publiek verwacht spektakel van zijn rocksterren.
Bij The Killers is die zwakte makkelijker te verbergen tussen de batterij hits, en oogt hij zelfverzekerder. Als solo-artiest ligt alle druk bij hem. En als je dan geen extravert podiumdier bent, is de show net zo goed als je songmateriaal.
Wisselvallig
In het geval van Flamingo is dat dus zeer wisselvallig. Flowers opende zowel concert als toegift met blues-niemandalletjes, die alleen door een Johnny Cash naar een hoger niveau getild kunnen worden. En op de plaat staan een aantal middelmatige, mid-tempo nummers die niet kunnen boeien.
Maar de beste man heeft natuurlijk een enorm talent voor onweerstaanbare refreintjes. Op die momenten viel zelfs niet op dat zijn piepjonge band niet bijster getalenteerd was. Jilted Lovers and Broken Hearts kan zo in het repertoire van The Killers. Van die band kregen When You Were Young en Losing Touch mooie, alternatieve uitvoeringen.
Verzengend
En aan het einde viel alles op zijn plaats. Eerst met de warme, diepe baslijn waardoor Playing With Fire je verplaatste van een oude fabriekshal in Keulen naar de verzengend warme woestijn rond zijn thuisbasis Las Vegas. En vervolgens in single en afsluiter Crossfire.
Daarna zwaaide Flowers, lief en verlegen, en weg was hij. Je zou hem iets meer Dave Gahan toewensen: de zanger van Depeche Mode heeft misschien wat minder talent, maar als je hem solo of met zijn band hebt gezien, ga je zwetend naar huis. Zonder hulp van Albert Verlinde.