In Engeland zijn ze helemaal weg van Shed Seven. Op het eilandenrijk scoorde de band veertien Top 40-hits en speelde onder andere op de prestigieuze festivals van Glastonbury en Reading. Hoog tijd dus om hun vierde album, Truth Be Told, ook in de Benelux uit te brengen, moet het vijftal gedacht hebben.
Die moeite hadden ze zich kunnen besparen. Niet dat Shed Seven een slechte groep is. De liedjes zitten allemaal degelijk in elkaar, het album is goed geproduceerd, niks mis mee. Degelijke Britpop in de traditie van stijlgenoten als James: veel swingende rockers, ondersteund met een Hammondorgel, af en toe een akoestig gitaarnummertje ter afwisseling, allemaal prettig in het gehoor.
Tegelijk is dat het grote probleem van Truth Be Told. Shed Seven betreedt op het album namelijk de platgetreden paden van de clich?rock. Nummers die het ene oor in en het andere nog harder uitgaan. De band pretendeert ook niets meer te zijn, wat ze weer siert. Maar aan deze kant van de Noordzee hebben ze weinig te zoeken en in elk geval niks toe te voegen. Truth Be Told, inderdaad: de waarheid kan af en toe hard zijn.