Je hebt van die liedjes die zich meteen in je onderbewustzijn nestelen, omdat ze zo ongelooflijk lekker in het gehoor liggen. Dus herkende ik (tenzij ik erg seniel begin te worden, wat vrienden ongetwijfeld graag zullen beamen?) Praise Me onmiddellijk van Studio Brussel. Het is de eerste single van de tweede plaat van Lunascape, het Belgische triphoppopgezelschap.
Het werkje heet Mindstalking en gaat waarlijk magistraal van start. De vier openingsnummers zijn ijzersterke songs, met krachtige refreintjes, stuk voor stuk potenti?le singles. In Right to be wrong laat zangeres Kyoko Baertsoen horen pit in haar stem te hebben, Mute Emotion is gewoon ijzingwekkend.
Daarmee is de koek overigens wel op. De beats worden trager, de liedjes minder van kwaliteit en van variatie. Dan breekt Lunascape het gebrek aan warmte op. Baertsoen heeft een prachtige stem, ergens tussen An Pierl? en Dolores O’Riordan (Cranberries), maar de vocalen zijn wel erg ijl en koud. Waar genregenote Beth Orton met haar kraakje haar platen van een warme gloed voorziet, ontbreekt die net bij Lunascape. Het is geen toeval dat ook Hooverphonic net w?l over dat beetje extra beschikt: Baertsoen zong ooit bij die band maar werd vervangen door Geike Arnaert. Al doet dat niks af aan het feit dat Lunascape met Mindstalking een halve puike plaat aflevert.