Type and press Enter.

Novastar – Another lonely soul

Noem de songtitels ‘Wrong’, ‘The best is yet to come’, ‘Caramia’ en ‘Lost and blown away’ en de ware popliefhebber barst acuut in snikken uit. Van puur geluk en ontroering. Want met die nummers van de titelloze debuutplaat schreef Novastar in 2000 instant popgeschiedenis. Rechtstreeks weggelopen uit de beste songschrijftraditie van The Beatles. En nee, onwetende mensen die deze plaat nog nooit gehoord hebben, deze vergelijking gaat NIET mank.
Novastar is in feite het soloproject van Joost Zweegers. Eigenaar van een Nederlands paspoort maar al drie decennia praktizerend Belg. Winnaar van Humo’s Rock Rally in 1996. Daarna kluste hij vier jaar aan zijn debuutplaat in de eigen Vita Nova studio in Antwerpen. Viel bijna ten prooi aan zijn eigen twijfels, liet het werkje in een ultieme reddingspoging in New York opnieuw mixen en leverde uiteindelijk dus een klassieker af.
Maar wat met de opvolger? Zweegers begon met schrijven in New York, twijfelde en veranderde van plan tijdens zijn solo theatertour begin 2002. De uitgeklede, pure versies bleken zijn nummers nog meer zeggingskracht te geven. In Piet Goddaer, beter bekend onder zijn artiestennaam Ozark Henry, vond hij een geestverwant en vooral passende producer. Dus ging hij in eigen land aan het knutselen aan Another lonely soul, het net verschenen tweede album.
Vreemd genoeg is het niet de pure plaat geworden die je zou verwachten. Vooral de strijkers zijn hier en daar te nadrukkelijk aanwezig: Another lonely soul is dan meer een Ozark Henry- dan een Novastarplaat. Hoe hard Zweegers op die momenten (Ask for the moon) ook de stembanden uit zijn strot schreeuwt, de songs willen dan niet ?cht raken en zijn net even iets te zoet. Nog harder echter doet het gemis aan echt grote refreintjes zich voelen: op de nieuweling dringt zich helaas geen nieuwe klassieker op.
De kwaliteiten van songschrijver Zweegers blijven echter onomstreden. Vooral op de momenten waarin hij het meest naar de basis terugkeert is hij op zijn sterkst, zoals hij zelf al concludeerde tijdens de theatertour. Ontdaan van een lading strijkers raakt hij de luisteraar in nummers als Along the way, This is a road to nowhere en Don’t ever let it get you down recht in de ziel. Hartverscheurend is dan niet alleen zijn engelenstem, maar ook de van liefdesverdriet doorspekte teksten. Mooie muziek is vaak doeltreffend in zijn eenvoud. Zweegers weet het, nu nog dat principe uitvoeren.