Brussel: metropool met meer dan negentig verschillende nationaliteiten, stad waarin 45 procent van de bevolking niet-Belg is.
Een ideale voedingsbodem voor muzikale kruisbestuivingen en daarmee een van de weinige plekken waar Zap Mama had kunnen ontstaan. Dit Brusselse gezelschap grijpt namelijk op zijn vierde album A Ma Zone terug op Afrikaans klinkende percussie, funk, hiphop en salsa en combineert dat met vocale acrobatiek.
Dat magnifieke samenspel van de verschillende stemmen staat centraal bij Zap Mama. De Afrikaans aandoende zanglijnen zorgden er zelfs voor dat de band bij de release van het eerste album, in 1993, een ware sensatie was. In de loop der jaren evolueerde de muziek echter van a capella nummers tot een steeds meer poppy sound. De wereldmuziek van de band, geformeerd rond zangeres Marie Daulné, bleek zelfs geschikt voor rockfestivals als Torhout/Werchter.
Die evolutie is Zap Mama niet ten goede gekomen, zo blijkt op A Ma Zone. De composities zijn nog altijd mooi en goed verzorgd. Maar na een nummer of drie slaat de eenvormigheid en saaiheid echt toe. Daar kan zelfs de van Arrested Development bekende Speech niks aan veranderen in M’Toto. Zap Mama is over het hoogtepunt heen.